Τα πλαστικά χρησιμοποιούνται καθημερινά σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Από σκεύη στην κουζίνα, τρόφιμα και ποτά μέχρι τα παιχνίδια των παιδιών μας και οικοδομικά υλικά. Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεχτικοί στη χρήση τους διότι πρόσφατες μελέτες επισημαίνουν τους κινδύνους που κρύβουν τα πλαστικά τόσο για την υγεία μας όσο και για τον πλανήτη μας.

Πολλές εταιρείες για να φτιάξουν πιο ελκυστικά και ανθεκτικά προϊόντα προσθέτουν χημικές ουσίες οι οποίες μπορεί να είναι επικίνδυνες για την υγεία μας. Ειδικότερα, πολλά πλαστικά σκεύη κουζίνας, μπουκάλια, πιάτα, ποτήρια, μπιμπερό και συσκευασίες τροφίμων που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα έχουν ενοχοποιηθεί για διαρροή των χημικών ουσιών που περιέχουν στις τροφές.  Πολλές από αυτές τις ουσίες που είναι ιδιαίτερα τοξικές μιμούνται τις ανθρώπινες ορμόνες με αποτέλεσμα ο ανθρώπινος οργανισμός να μην μπορεί να τις ξεχωρίσει ως ανεπιθύμητες και να τις επιτρέπει να διαταράζουν το ενδοκρινολογικό σύστημα. Επίσης κάποιες από αυτές τις ουσίες δεν μπορούν να μεταβολιστούν και να αποβληθούν από τον ανθρώπινο σώμα με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται και τελικά να δημιουργούν διάφορα προβλήματα όπως μεταβολικές και ορμονικές ανωμαλίες, διαβήτη, διαταραχές στο νευρικό σύστημα, καρκινογένεση, κ.α. Ο κίνδυνος είναι αυξημένος στα παιδιά, στα οποία το ανοσοποιητικό και οργανικό τους σύστημα είναι ακόμα σε ανάπτυξη.

Στην κατηγορία αυτή ανήκει η γνωστή πλέον δισφαινόλη-Α (BPA). Η δισφαινόλη-Α που έχει βρεθεί σε πολλά προϊόντα και βρεφικά είδη, διαρρέει στα τρόφιμα (υγρά και στερεά) και σύμφωνα με μελέτες μπορεί να προκαλέσει αλλεργίες, ενδοκρινολογικές, μεταβολικές και ορμονικές ανωμαλίες, διαταραχές στο αναπαραγωγικό και στο ανοσοποιητικό σύστημα και πολλά άλλα. Το pvc είναι και αυτό ένα υλικό το οποίο πρέπει να αποφεύγεται. Συγκεκριμένα οι φθαλικές ενώσεις που χρησιμοποιούνται για τη μετατροπή του pvc από σκληρό σε εύκαμπτο υλικό έχουν αποδειχτεί ιδιαίτερα επικίνδυνες και έχει απαγορευτεί η χρήση τους σε παιδικά είδη από την Ε.Ε..

Επιπλέον οι επιπτώσεις για το περιβάλλον είναι καταστροφικές. Τα πλαστικά δεν βιοδιασπώνται όπως το χαρτί  ή το ξύλο. Αυτό σημαίνει ότι αν ένα μπουκάλι εμφιαλωμένου νερού πεταχτεί και δεν ανακυκλωθεί θα παραμείνει στην ίδια κατάσταση για τουλάχιστον 400 χρόνια! Καθημερινά καταναλώνονται τεράστιες ποσότητες πλαστικών (μπουκάλια, συσκευασίες τροφίμων, κ.α.), από τα οποία κάποια μόνο μπορούν να ανακυκλωθούν ενώ τελικά ένα μικρό μόνο ποσοστό συλλέγεται. Τα περισσότερα καταλήγουν στην καλύτερη περίπτωση στα σκουπίδια και στη χειρότερη μολύνουν τη φύση ή τις θάλασσες.  Υπολογίζεται ότι περίπου 2.000 πλαστικές σακούλες και μπουκάλια ανευρίσκονται ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο στη Mεσόγειο, ενώ χιλιάδες θαλασσοπούλια μπλέκονται με πλαστικές σακούλες και πνίγονται από αυτές. Περίπου 200 θαλάσσια είδη, φάλαινες, δελφίνια, φώκιες και χελώνες, πεθαίνουν κάθε χρόνο γιατί καταπίνουν πλαστικές σακούλες. (WWF Report 2005)